به گزارش «اخبار خودرو»،دانشمندان دهه‌ها درحال ردیابی سم مرموزی بودند که ماهی سالمون را به طور دسته‌جمعی از بین می‌برد. خوشبختانه پیشرفت‌های اخیر مقصر را فاش کرد. طی چند دهه اخیر تعداد زیادی ماهی قزل‌آلا کوهو که از اقیانوس آرام به نهرهای پوگت‌ساوند در ایالت واشنگتن بازمی‌گشت تا تخم‌ریزی کند، بین می‌رفتند و هیچ کس هم نمی‌دانست دلیل آن چیست. دانشمندانی که در زمینه حل معمای این مرگ دسته‌جمعی کار می‌کردند، متوجه شدند این مرگ‌ومیرها پس از باران‌های شدید رخ داده است. سم‌شناسان به آفت‌کش‌ها مشکوک بودند، زیرا نهر اصلی که آنها مطالعه کردند از یک زمین گلف عبور می‌کرد. اما مدرکی از آفت‌کش‌ها یافت نشد. آنها بیماری، کمبود اکسیژن و مواد شیمیایی مانند فلزات و هیدروکربن‌ها را رد کردند. اولین موفقیت زمانی روی داد که آنها نمونه واقعی جمع‌آوری‌شده از جاده مجاور را آزمایش کردند و ماهی سالمون آزمایشی را در معرض آن قرار دادند. ماهی طی چند ساعت مرد. جنیفر مک‌اینتایر، استادیار سم‌شناسی آبزیان در دانشگاه ایالتی واشنگتن که 15سال را صرف جست‌وجوی آنچه باعث مرگ کوهو به‌عنوان گونه‌ای مهم در شمال اقیانوس آرام شده بود، گفت: «گام سخت‌تر، کنکاش در مورد آن چیزی بقود که می‌تواند در آب تاثیرگذار باشد، زمانی که آنها ذرات تایر خودرو را آزمایش کردند، یک آلاینده ناشناخته و حاضر در همه‌جا را کشف کردند تا متوجه شدند در مسیر درستی هستند. با استفاده از رنده پارمزان روی مته، تکه‌های ریز لاستیک را با دقت تراشیدند و در آب خیس کردند. مک‌اینتایر گفت: «وقتی لاستیک‌ها را آزمایش کردیم، همه ماهی‌ها مردند. به این ترتیب آنها توانستند مقصر را شناسایی کنند؛ یک ماده شیمیایی سمی به‌نام 6PPD-quinone که حاصل‌از ماده نگهدارنده 6PPD است و به لاستیک‌ها اضافه می‌شود تا از تجزیه آنها جلوگیری کند. این مطالعه پیشگام که در سال 2020 منتشر شد، برای درک ما از آنچه برخی آن را به‌عنوان «آلاینده پنهان» توصیف می‌کردند، بسیار مهم بود. ذرات ناشی‌از ساییدگی تایر که مخلوطی از قطعات لاستیک ازجمله کائوچو مصنوعی، نرم‌کننده‌ها و ذرات سطح جاده است، توسط دانشمندان محیط‌زیست به‌عنوان یکی از مهم‌ترین منابع میکروپلاستیک در اقیانوس‌ها اعلام می‌شود. اما کارشناسان خواستار شفافیت بیشتر شرکت‌های تایرسازی هستند. دهه‌ها طول کشید تا دانشمندان کشف کنند کدام ماده عامل شیمیایی باعث مرگ ماهی سالمون کوهو در ایالت واشنگتن شده است. آلن گفت: «افراد بسیار کمی، به جز تولیدکنندگان می‌دانند چه چیزی در تایرها وجود دارد. هزاران هزار ماده شیمیایی در این تایر نهفته است. وقتی صحبت از میکروپلاستیک می‌شود، نمی‌دانیم میزان مجاز استفاده از آنها چقدر است شاید قبلا از حد مجاز در دنیا عبور کرده باشیم.»